Opublikowano w wersji oryginalnej 7 grudnia 2021 r. przez P. Jakubowskiego na stronie internetowej Naturics.
Na stronie internetowej Instytutu Badań Planetarnych Niemieckiego Centrum Lotnictwa i Kosmonautyki (DLR) czytamy
"JUICE to misja ESA, która została wybrana w 2012 roku jako pierwsza misja klasy L (L oznacza "duży") w ramach programu Cosmic Vision. Jej celem jest zbadanie Jowisza, jego księżyców i magnetosfery. W szczególności szczegółowo zbadany zostanie księżyc Jowisza - Ganimedes. Dzięki temu JUICE będzie pierwszą w historii misją orbitującą wokół księżyca innej planety. Start planowany jest na czerwiec 2022 r. za pomocą rakiety nośnej ARIANE 5 ECA z Europejskiego Centrum Kosmicznego w Kourou. ... Po trwającym ponad 7 lat locie, sonda wejdzie na orbitę wokół Jowisza i początkowo będzie krążyć wokół gigantycznej planety przez około 3 lata. Podczas tej fazy odbędą się przeloty księżyców Europa, Ganimedes i Kallisto, które posłużą celom naukowym, a także będą niezbędne do korekty orbity sondy ("asysty grawitacyjne"). Ponadto szczegółowo przeanalizowany zostanie sam Jowisz i jego magnetosfera. Następnie sonda wejdzie na orbitę polarną wokół Ganimedesa i będzie krążyć wokół niego na wysokości około 500 kilometrów w końcowej fazie nominalnej misji. W tej fazie misji dane zostaną zebrane w szczególności w celu wykazania, czy pod lodową skorupą Ganimedesa znajduje się globalny ocean wodny i na jakiej głębokości. Wcześniejsze obserwacje Europy i Kallisto również wskazują na istnienie oceanów pod lodową skorupą tych księżyców. Dlatego też układ Jowisza, wraz z planetą Mars oraz księżycami Saturna Tytanem i Enceladusem, ma szczególne znaczenie w poszukiwaniu pozaziemskich form życia w Układzie Słonecznym. Nadrzędnymi celami misji są (a) eksploracja światów nadających się do zamieszkania w układach z centralnym gazowym olbrzymem oraz (b) eksploracja Jowisza jako archetypu gazowych olbrzymów".
Jak przedstawia Roland Milles na swojej stronie internetowej:
"Cztery największe księżyce Jowisza mogą być obserwowane za pomocą prostych teleskopów optycznych. Wyjaśnia to również, dlaczego zostały one odkryte przez Galileo Galilei już w 1610 roku. Są one również nazywane "księżycami Galileusza" od nazwiska ich odkrywcy. Największy księżyc "Ganimedes" jest również największym księżycem w Układzie Słonecznym.
31 maja 2014 roku wszystkie cztery księżyce były widoczne obok Jowisza o godzinie 22:30. Aby pokazać księżyce na zdjęciu, czas naświetlania musiał być nieco dłuższy, wobec czego Jowisz został prześwietlony i wygląda na zdjęciu na większy niż jest w rzeczywistości".
Nasza Ujednolocona Nauka opowiada jednak zupełnie inną historię o formowaniu się systemu czterech księżyców galileuszowych wokół Jowisza, samego Jowisza i Saturna z jego największym księżycem, Tytanem. Jak pokazuje poniższy diagram,
Pierwotny towarzysz pierwotnego Słońca, gwiazda Andrea, podobnie jak samo pierwotne Słońce, również uformował swoje cztery pierwotne planety dozwolone przez kosmiczne zasady kwantyzacji. Pierwotne planety pierwotnego Słońca miały średnicę około 12500 km i gęstość nieco ponad 5000 kg/m³. W przeciwieństwie do nich, pierwotne planety gwiazdy Andrea były odpowiednio mniejsze i lżejsze, ponieważ mogły powstać tylko na krawędzi dysku akrecyjnego, gdzie dostępna była stosunkowo mniejsza ilość materiału. Ich średnia średnica wynosiła około 5000 km, a gęstość nieco ponad 3000 kg/m³. Były to, od środka na zewnątrz, pierwotne Io, Ganimedes, Kallisto i Tytan. Wszystkie uformowały się (najpóźniej) 7,1 miliarda lat temu. Dzisiejszy Układ Słoneczny uformował się w krytycznej burzliwej fazie istnienia Układu Słonecznego 3,5 miliarda lat temu, kiedy pierwotny Saturn śmiertelnie uderzył w gwiazdę Andrea i wrzucił jej jądro, dzisiejszego Jowisza, do wnętrza pierwotnego Układu Słonecznego.
Pierwotne Io, Ganimedes i Kallisto pozostały wierne swojemu dawnemu centrum, jądru gwiazdy Andrea, dzisiejszemu Jowiszowi, i migrowały wraz z nim do wnętrza układu. To, co pozostało z atakującego pierwotnego Saturna, dzisiejszego Saturna, zdołało pociągnąć za sobą najbardziej zewnętrzną pierwotną planetę gwiazdy Andrea, Tytana; on pozostaje do dziś jako księżyc Saturna.
W całym tym zamieszaniu pierwotny Io miał pecha i zderzył się z innym ciałem Układu. Być może był to nawet Ganimedes, który wykazuje wyraźne ślady kilku kolizji z tego okresu. W każdym razie pierwotny Io został rozczłonkowany. Jego dwa największe kawałki, dzisiejsze Io i Europa, pozostały przy Jowiszu. Pozostałe fragmenty pierwotnego Io utworzyły inne księżyce dzisiejszego Układu Słonecznego. Z wyjątkiem naszego Księżyca, który powstał w wyniku jednoczesnego zderzenia pierwotnego Marsa i pierwotnej Ziemi. Zgodnie z naszą prehistorią "księżyców galileuszowych", dzisiejsza Kallisto jest jedynym księżycem dzisiejszego Jowisza, który wciąż zachowuje swoją oryginalną powierzchnię sprzed 7,1 miliarda lat.
Daje to początek mojej piątej sugestii obserwacyjnej. Jednym z instrumentów na pokładzie JUICE jest GALA-Altimeter. Jednym z jego celów jest pomiar profili wysokości geologicznych formacji powierzchniowych na Ganimedesie, Europie i Kallisto. Konieczne byłoby zatem znalezienie sposobu na określenie wieku badanych księżyców za pomocą jednego lub drugiego "narzędzia" na pokładzie sondy kosmicznej JUICE. To potwierdziło by status Kallisto jako najstarszej planety w naszym Układzie Słonecznym. Jestem o tym przekonany. Musiałbyś tylko Ty (lub ktoś inny z Twojej geneacji) jakoś przekonać kierownictwo misji do ponownego przemyślenia tej kwestii. Pierwszy adres kontaktowy to
Dr Hauke Hußmann; Kierownik Działu; Instytut Badań Planetarnych DLR, Berlin; Tel.: +49 30 67055-315