BV2-Pl. Nasz księżyc ma małe dzieci

Opublikowano w wersji oryginalnej 7 listopada 2021 r. przez P. Jakubowskiego na stronie internetowej Naturics.

Jednym z najważniejszych odkryć Ujednliconej Nauki jest identyfikacja aktywnej roli pierwotnego Marsa w formowaniu naszego dużego Księżyca. Wydaje mi się dość oczywiste, że nie cała masa wyrzucona w wyniku zderzenia pierwotnego Marsa z pierwotną Ziemią mogła ponownie połączyć się w nowo powstały księżyc.

Niektóre fragmenty tej masy musiały pozostać. Dlatego moją drugą propozycją obserwacyjną (i obliczeniową) dla astrofizyki jest sprawdzenie, które z tak zwanych asteroid bliskich Ziemi, które znamy dzisiaj, mogą być pozostałościami tego procesu formowania się Księżyca.

W Wikipedii możemy przeczytać: "Pierwszą z tych niezwykłych mniejszych planet, która została odkryta, był Eros w kształcie hantla, numer 433, w 1898 roku". Różne programy przeszukujące niebo znalazły kilka podobnych obiektów. Podejrzewam, że wiele z nich to "małe dzieci" kolizji sprzed 3,5 miliarda lat. Przynajmniej ich orbity i gęstość masy (patrz Wikipedia: "Near-Earth asteroid" i "(433) Eros") są mocnymi argumentami za takim przypuszczeniem.